Niepewność

Cześć ! Dziś będzie o niepewności. Każdego to prędzej czy później dotyka. Co o tym sądzisz? Przeczytaj mój tekst. 

Pozdrawiam. 

Ewa Weronika

"Niepewność" 

Czy czujesz się czasem tak , że nic nie wiesz i nic nie umiesz (mimo, że dużo wiesz i umiesz)? Że to co "z pozoru wiesz i umiesz " jest niewystarczające? Ja tak się właśnie czuję. Teraz. Czuję się nikim. Okropne uczucie. A już zwłaszcza w pisaniu i tworzeniu, ale nie tylko. 

Może to niewiara w siebie. Może... A może to zdrowy  rozsądek i -sceptycyzm! 

M0żliwe. Ech, z moim zdrowym rozsądkiem chyba nigdy nie popadnę w zbytnią pychę czy egoizm... 

Ale to też nie wiadomo! Każda skrajność jest niedobra! Umiar się liczy. Mówię to i piszę z własnego doświadczenia. 

Może i wyglądam na osobę spokojną , ale moim wnętrzem często targają burze i huragany...

To pewnie dlatego tak bardzo cenię spokój. 

Co za ironia, prawda? A jednak! 

Bardzo możliwe, że na zewnątrz (w zachowaniu) na co dzień widać to, jak zostałam wychowana...

Na spokojną i (z pozoru?) grzeczną. 

A moje wnętrze? 

Dusza? Nie mówię : "serce" (bo to dwie odległe krainy) , ale dusza , jak to było powiedziane : "dusza jest moja własna". 

Czy to znaczy, że udaję? Nie! Nie znoszę udawania! 

Ale trzeba jakoś funkcjonować w społeczeństwie. By się porozumieć. I by być dobrze zrozumianą. 

Bez sensu jest na siłę forsować tylko własne zdanie , gdy nikt Cię nie rozumie. Ważna jest treść i sposób jej wypowiedzenia i przekazania. 

Czy mówię bzdury? Nie wiem. 

Mówię w tej chwili jak się czuję. A czuję olbrzymią niepewność. Oby ta niepewność szybko mi przeszła!

Menu

Media Społecznościowe